او اتوبان را به خیابان های شلوغ شهر ترجیح میدهد، حتی اگر راهش دورتر شود. میترسد ماشین مدل بالای عزیزش خط و خوطی بیافتد. همیشه او را شماتت میکردم، البته بیشتر در دل، که تو سوار ماشینت نیستی ماشینت سوار توست.

من آفتاب بعد از ظهر برایم مطلوب بود اما ناگهان راهم را کج کردم به سمت پیاده روی مقابل که آفتاب چادر عزیز کربلایی ام را بور نکند!

۰ ۹۵/۰۳/۰۷

مریم ثالث

نظرات (۵)

۰۷ خرداد ۹۵ ، ۱۰:۴۸

کمی خلوت گزیده!

این چادر نیست که بر سر توست، تویی که بر سر چادری :)))

پاسخ:
والا :))

دیگران رو متهم به تجملگرایی میکنیم اون وخ خودمون...

۰۷ خرداد ۹۵ ، ۱۱:۵۱

بهانه گیر

سلام

ای خدا یعنی هنوز یکی رو سرزنش نکرده، چنان خودت تو چاله اش می افتی که جا می خوری!

جریان همون حدیثه..

اما اینکه به ذهنتون میرسه بازم لطف خداست ها! :-)

پاسخ:
سلام

آره دقیقا همون موقع که آدم خودش رو مبرا از روزمرگی های عادی میبینه بهش نشون میدن که " حواست باشه ها! هچی نیستی"

الحمدلله :)

۰۷ خرداد ۹۵ ، ۱۵:۰۹

قلم بانو

سلام
یادمون باشه هیچ وقت، هیچ وسیله ای برایمان بت نشود که بخاطرش خودمان را به مشقت بیندازیم و این به معنای مراقبت کردن نیست.(البته برای شما که نشده، این ته قضیه است.)

نقل شده بزرگی در حال احتضار بود، کس دیگری آمد کنارش و شروع کرد به تلقین کردن تا او تکرار کند، اما او شهادتین را نمی گفت...

بعد از آن حال درآمد. پرسیدند چه شد که شهاتین بر زبانت جاری نمی شد؟! گفت: یک فانوسی دارم که خیلی دوستش دارم. موقع احتضار شیطان آن فانوس را گرفته بود دستش و می گفت اگر شهادتین را بگویی، می اندازم و می شکنمش. و بخاطر دوست داشتن آن فانوس، نمی گفتم.
بعد هم زد آن فانوس را خودش شکاند تا محبت وسیله ای توی دلش نماند...

به هیچ چیز دل نبندیم که همه چیز فانی است جز «و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الإکرام»

پاسخ:
سلام

آفرین به هیچ چیز نباید دل بست

ممنون

۰۷ خرداد ۹۵ ، ۱۸:۳۹

فکر و ذکر

چهارشنبه که با چادرت رفتم آشپزخونه، چون بلند بود پایینش خاکی شد، یادم رفت بهت بگم‍!

عوضش الان میگم حقته! :))) خوب کردم! :)))

اما در کل معتقدم شما و او هیچ فرقی ندارید و هر دو کار درستی انجام میدهید. نگهداری از مال قابل مذمت نیست. حتی به نوعی صرفه جویی است. وابستگی به مال قابل مزمت است که این دو رفتار هیچکدام به معنای وابستگی نیست به نظرم.

پاسخ:
عیب نداره میبخشمت :)

اره درسته منتها ضرورتی نداره ادم ماشین مدل بالا سوار بشه و همش نگران بشه نبادا بهش خط بیافته. اشیا باید درخدمت انسان باشن ادمم باید اسراف نکنه و ازشون نگه داری کنه اما از یه جایی به بعد دیگه جای مالک و مملوک عوض میشه و اشیا میشن مالک آدمها و بهشون میگن چیکار کن چیکار نکن... اینه که بده استاد :)

۰۷ خرداد ۹۵ ، ۱۸:۵۸