نمای خارجی! :: استفاضه

نمای خارجی!

جمعه, ۲۹ آبان ۱۳۹۴، ۰۲:۰۷ ق.ظ

یکدست مشکی‌پوش کلید در را می‌چرخانم و وارد پارکینگ خانه جدیدمان می‌شوم. خانمی معمولی و تقریباً بد حجاب دستان دخترک دبستانی‌اش را گرفته و در حال خارج شدن است. حدس می‌زنم همسایه‌یمان باشد. خانه از آن مکان‌هایی است که بر شناختن آدمها غلبه دارد؛ پس باید سلام کنم. همین که لبخند همیشگی‌ام را کش‌دارتر می‌کنم و می‌آیم سلام دهم، خانم همسایه سریع موهای جلوی سرش را می‌کند زیر روسری!
حالا نمی‌دانم باید از این عکس‌العمل او خوشحال باشم یا ناراحت! نمیدانم این عکس العمل او به احترام چادرم بود یا از ترس چادرم! و بدتر از آن نمی‌دانم باید ظاهرم را تغییر دهم یا باطنم را!

۰ ۹۴/۰۸/۲۹

مریم ثالث

۳۰ آبان ۹۴ ، ۰۸:۵۵

آزاده

سلام
وبلاگ خوب و قلم روانی دارین. هنوزم تو کاروان دانشگاه تهران هستین؟ منم پنجشنبه رفتم جلسه توجیهی. اما نظم و سازماندهی خاصی ندیدم.
"خانه از آن مکان‌هایی است که بر شناختن آدمها غلبه دارد"

منظورتون رو از این جمله نفهمیدم.

۳۰ آبان ۹۴ ، ۱۲:۲۴

سر گشته

سلام.

از این موارد برای ما هم زیاد پیش اومده. به عنوان یک پسر با ریش و ظاهر متشرع خیلی ها تو خیابون و کوچه وقتی از دور دیدنم خودشون رو جمع و جور کردن و ما هم هر دفعه همین سوالات برامون پیش اومده که از ترس بوده یا احترام یا تذکر یا ... . هر چه که بوده لااقل خدا ما رو وسیله ی خیر قرار داده برای اون شخص و بدا به حال ما اگر خودمون لیاقتش رو نداشته باشیم..

۳۰ آبان ۹۴ ، ۱۴:۰۱

پلڪــــ شیشـہ اے

منم چندین بار این حالت برام پیش اومده. یک دفعه اون قدر رفتارهای عجیب در طول خیابون دیدیم که مامانم وقتی رسیدیم خونه گفتند: خب قیافه ات شبیه گَشتیا میمونه. مانتوی سبز و سرتا پای مشکی.

۳۰ آبان ۹۴ ، ۱۶:۰۱

امین م

پدربزرگم روحانی بودند....با چهره ای نورانی و دوست داشتنی....که عمامه سیاه چهره شون رو دوست داشتنی تر کرده بود.........و من یکی از علایقم این بود که راننده ایشون بشم، وقتی توی شهر کاری داشتند......یک از عکس العملهایی که تا همیشه یادم میمونه، رفتار خانمهای بد حجابی بود که توی ماشینهای کناری، بویژه سر چهارراه و پشت چراغ قرمز، با دیدن چهره پدربزرگم اولین کاری که میکردند این بود که روسری شون رو جلوتر میکشیدند.......و اکثرا بعد از این کار مجددا به چهره پدربزرگم خیره میشدند، تا وقتی که چراغ سبز می شد.........و من همیشه با خودم میگفتم که مردان خدا حتی با حضور فیزیکی خودشون هم عبادت میکنند، آن هم نهی از منکر که از اشرف عبادات است......بی آنکه حرف بزنند، گیر بدهند، یا.....

خوش به حال شما که با ظاهرتان، و البته با لبخند، کار گشت ارشاد میکنید!

۳۰ آبان ۹۴ ، ۲۰:۲۰

آیینه

سلام

یکی از سوالهای هنوز جواب پیدا نکرده ی من همینه:
ما چقدر در برابر تصوری که دیگران از ما پیدا میکنند، مسئولیم؟؟

حالا موردای عبوری و گذری مثل این که آسونه. وای از مصائب اونایی که به آدم گیر میکنن! وای!

به نظرم کافی بود لبخند روی لبتون رو یه مقدار بیشتر کنید و سلام رو گرمتر بگید. همین.
اگر ترسیده بود، ترسش میریخت. اگرم متذکر شده بود، براش یه جور تحسین و تایید میشد.

سادات خانوم کربلا میرید ، ما رو فراموش نکنید ها!
به آقا سلام برسونید. خیلی....

۳۰ آبان ۹۴ ، ۲۰:۴۳

از سادات که هستم..... اما واژه سید تو شناسنامه م نیست! ایشون پدر مادرم بودند.....

منظورم از کار گشت ارشاد، کاری که باید بکنند بود، نه کاری که میکنند!

۰۱ آذر ۹۴ ، ۰۶:۵۲

قلم بانو

سلام
اتفاقا یک موقع هایی خوبه ابهت چادر را درک کنند... من از این اصلا برداشت بدی ندارم. بذار حساب ببرن، وگرنه خفه تون می کنند. البته آدم باید تلاش کند تا ایجاد محبت کند.
اون دیگه مرض خودشونه که تا یه سلام می کنیم، خودشون رو جمع می کنند.
هیچ کداممان کامل نیستیم. سعی کنیم باطنمان مثل ظاهرمان شود. :)

۰۲ آذر ۹۴ ، ۱۹:۵۷

خفه که نه
اما اینقدر از بالا نگاه می کنند و برخورد می کنند که...
سابقه 28 سال در آپارتمان 16 واحدی زندگی کردن، آن هم در یکی از مناطق مرفه تهران، یادم دارد همیشه با غرور برخورد کنم... (البته 6، 7 سال اولش رو که بچه بودم رو می تونی حذف کنی...)
یعنی چی کشیدم از دست همسایه های....
خدا ببخشدشون. من که از بعضی هاشون نمی گذرم بخاطر برخوردهاشون...

استفاضه

استفاضه

سلام :)

نمای خارجی!

نظرات (۱۱)

ارسال نظر