وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْق

بین اتاق خواب‌ها و حال و پذیرایی خانه‌یمان یک راهروی خسته کننده تقریباً ده متری وجود دارد. بین خودمان باشد اما اخیراً فهمیده‌ام با پوشیدن جوراب می‌توانم به صورت لذت بخشی هفت مترش را بدوم و باقی را لیز بخورم! :))

بیشتر از بیست سال قبل هم تفریحمان همین بود. در راهروهای طولانی محل کار مادرم می‌دویدیم و لیز می‌خوردیم و سختی های زندگی را شیرین می‌کردیم و لذت می‌بردیم.